ویژگی های کاربرد پودر لاتکس پلیمری

افزودن پلیمرها می تواند نفوذ ناپذیری، چقرمگی، مقاومت در برابر ترک و مقاومت در برابر ضربه ملات و بتن را بهبود بخشد. نفوذپذیری و سایر جنبه ها تأثیر خوبی دارند. در مقایسه با بهبود مقاومت خمشی و استحکام پیوند ملات و کاهش شکنندگی آن، اثر پودر لاتکس قابل پخش مجدد بر بهبود حفظ آب ملات و افزایش انسجام آن محدود است.

پودر پلیمری قابل پخش مجدد به طور کلی با خشک کردن اسپری با استفاده از برخی امولسیون های موجود پردازش می شود. روش کار بدین صورت است که ابتدا امولسیون پلیمری از طریق پلیمریزاسیون امولسیونی بدست می آید و سپس آن را از طریق خشک کردن اسپری بدست می آوریم. به منظور جلوگیری از تجمع پودر لاتکس و بهبود عملکرد قبل از خشک کردن اسپری، اغلب برخی از مواد افزودنی مانند باکتری کش ها، افزودنی های خشک کننده اسپری، نرم کننده ها، کف زدا و غیره در طول فرآیند خشک کردن اسپری یا درست پس از خشک شدن اضافه می شوند. یک عامل آزاد کننده برای جلوگیری از تجمع پودر در طول ذخیره سازی اضافه می شود.

با افزایش محتوای پودر لاتکس قابل پخش مجدد، کل سیستم به سمت پلاستیک توسعه می یابد. در مورد محتوای پودر لاتکس بالا، فاز پلیمری در ملات پخت به تدریج از محصول هیدراتاسیون معدنی فراتر می رود، ملات دچار تغییر کیفی می شود و به بدنه ای الاستیک تبدیل می شود و محصول هیدراتاسیون سیمان به "پرکننده" تبدیل می شود. . فیلم تشکیل شده توسط پودر لاتکس قابل پخش مجدد توزیع شده در سطح مشترک نقش کلیدی دیگری دارد، یعنی افزایش چسبندگی به مواد در تماس، که برای برخی از سطوح سخت به چسبندگی مناسب است، مانند جذب بسیار کم آب یا عدم جذب آب. سطوح جاذب (مانند سطوح صاف بتن و مواد سیمانی، صفحات فولادی، آجرهای همگن، سطوح آجری شیشه‌ای و غیره) و سطوح مواد آلی (مانند بردهای EPS، پلاستیک و غیره) اهمیت ویژه ای دارند. زیرا اتصال چسب های معدنی به مواد از طریق اصل جاسازی مکانیکی حاصل می شود، یعنی دوغاب هیدرولیک به شکاف مواد دیگر نفوذ کرده، به تدریج جامد می شود و در نهایت ملات را مانند کلیدی که در یک قفل تعبیه شده است به آن متصل می کند. سطح ماده، برای سطح سخت چسباندن فوق، نمی تواند به طور موثر به داخل ماده نفوذ کند تا یک جاسازی مکانیکی خوب ایجاد کند، به طوری که ملات فقط با چسب های معدنی به طور موثر به آن چسبانده نمی شود و اتصال مکانیسم پلیمر متفاوت است. پلیمر با نیروی بین مولکولی به سطح مواد دیگر متصل می شود و به تخلخل سطح بستگی ندارد (البته سطح ناصاف و افزایش سطح تماس باعث بهبود چسبندگی می شود).