کاربرد اتر سلولزی در ملات

در ملات خشک، اتر سلولز یک افزودنی اصلی است که می تواند عملکرد ملات مرطوب را به طور قابل توجهی بهبود بخشد و بر عملکرد ساخت ملات تأثیر بگذارد. متیل سلولز اتر نقش حفظ آب، ضخیم شدن و بهبود عملکرد ساخت و ساز را ایفا می کند. عملکرد خوب نگهداری آب تضمین می کند که ملات باعث سنباده، پودر شدن و کاهش استحکام به دلیل کمبود آب و هیدراتاسیون ناقص سیمان نمی شود. اثر ضخیم شدن استحکام ساختاری ملات مرطوب بسیار افزایش می یابد و افزودن اتر متیل سلولز می تواند به طور قابل توجهی ویسکوزیته مرطوب ملات مرطوب را بهبود بخشد و چسبندگی خوبی به لایه های مختلف دارد و در نتیجه عملکرد ملات مرطوب روی دیوار را بهبود می بخشد. و کاهش ضایعات؛ علاوه بر این، متفاوت نقش سلولز در محصولات نیز متفاوت است، به عنوان مثال: سلولز در چسب کاشی می تواند زمان باز شدن را افزایش دهد و زمان را تنظیم کند. سلولز در ملات پاشش مکانیکی می تواند استحکام ساختاری ملات مرطوب را بهبود بخشد. در خود تراز شدن، سلولز در جلوگیری از نشست، جداسازی و طبقه بندی نقش دارد.

تولید اتر سلولز عمدتاً از الیاف طبیعی از طریق انحلال قلیایی، واکنش پیوند (اتریفیکاسیون)، شستشو، خشک کردن، آسیاب کردن و سایر فرآیندها انجام می شود. مواد اولیه اصلی الیاف طبیعی را می توان به: الیاف پنبه، الیاف سدر، الیاف راش و ... تقسیم کرد که درجه پلیمریزاسیون آنها متفاوت است که بر ویسکوزیته نهایی محصولات آنها تأثیر می گذارد. در حال حاضر، تولیدکنندگان عمده سلولز از الیاف پنبه (محصول جانبی نیتروسلولز) به عنوان ماده اولیه اصلی استفاده می کنند. اترهای سلولزی را می توان به یونی و غیر یونی تقسیم کرد. نوع یونی عمدتاً شامل نمک کربوکسی متیل سلولز و نوع غیر یونی عمدتاً شامل متیل سلولز، متیل هیدروکسی اتیل (پروپیل) سلولز و هیدروکسی اتیل سلولز است. سو و غیره. در ملات پودر خشک، به دلیل اینکه سلولز یونی (نمک کربوکسی متیل سلولز) در حضور یون های کلسیم ناپایدار است، به ندرت در محصولات پودری خشک مانند آهک خشک شده سیمانی به عنوان مواد سیمانی استفاده می شود.

احتباس آب سلولز نیز به دمای مورد استفاده مرتبط است. احتباس آب متیل سلولز اتر با افزایش دما کاهش می یابد. به عنوان مثال، در تابستان که نور خورشید وجود دارد، بتونه دیوار خارجی را گچ کاری می کنند که اغلب باعث تسریع عمل آوری سیمان و ملات می شود. سخت شدن و کاهش میزان احتباس آب منجر به این احساس آشکار می شود که هم عملکرد ساخت و هم عملکرد ضد ترک تحت تأثیر قرار می گیرد. در این مورد، کاهش تأثیر عوامل دما بسیار مهم است. گاهی اوقات نمی تواند نیازهای استفاده را برآورده کند. برخی از درمان ها روی سلولز انجام می شود، مانند افزایش درجه اتریفیکاسیون و غیره، به طوری که اثر احتباس آب همچنان می تواند اثر بهتری را در دمای بالاتر حفظ کند.

حفظ آب سلولز: عوامل اصلی موثر بر حفظ آب ملات عبارتند از: مقدار سلولز اضافه شده، ویسکوزیته سلولز، ظرافت سلولز و دمای محیط کار.

ویسکوزیته سلولز: به طور کلی، هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد، اثر حفظ آب بهتر است، اما هر چه ویسکوزیته بالاتر باشد، وزن مولکولی سلولز بیشتر می شود و حلالیت آن کاهش می یابد که تأثیر منفی بر عملکرد ساخت و ساز دارد. و مقاومت ملات . هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد، اثر ضخیم شدن روی ملات آشکارتر است، اما نسبت مستقیمی با آن ندارد. هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد ملات مرطوب چسبناکتر خواهد بود. در حین ساخت به اسکراپر می چسبد و چسبندگی بالایی به زیرلایه دارد، اما به افزایش مقاومت ساختاری خود ملات مرطوب کمک چندانی نمی کند و عملکرد ضد افتادگی در حین ساخت مشخص نمی شود.

ظرافت سلولز: ظرافت بر حلالیت اتر سلولز تأثیر می گذارد. سلولز درشت معمولاً دانه ای است و به راحتی بدون تجمع در آب پراکنده می شود، اما سرعت انحلال بسیار کند است. برای استفاده در ملات پودر خشک مناسب نیست. تولید داخل برخی از سلولز لخته دار است، به راحتی در آب پراکنده و حل نمی شود و به راحتی انباشته می شود. فقط یک پودر به اندازه کافی خوب می تواند از تجمع اتر متیل سلولز در هنگام اضافه کردن آب و هم زدن جلوگیری کند. اما اتر سلولز غلیظ تر نه تنها ضایع کننده است، بلکه مقاومت موضعی ملات را نیز کاهش می دهد. هنگامی که چنین ملات پودر خشکی در یک منطقه بزرگ ساخته می شود، سرعت عمل آوری ملات محلی به وضوح کاهش می یابد و ترک هایی به دلیل زمان های مختلف عمل آوری ظاهر می شود. به دلیل زمان اختلاط کوتاه، ملات با ساختار مکانیکی نیاز به ظرافت بیشتری دارد.