ویژگی های ضخیم کننده های مختلف

1. غلیظ کننده غیر آلی

متداول ترین مورد استفاده، بنتونیت آلی است که جزء اصلی آن مونت موریلونیت است. ساختار خاص لایه‌ای آن می‌تواند به پوشش با شبه پلاستیسیته قوی، تیکسوتروپی، پایداری تعلیق و روان‌پذیری اعطا کند. اصل غلیظ شدن این است که پودر آب را جذب می کند و متورم می شود تا فاز آب غلیظ شود، بنابراین احتباس آب خاصی دارد.

معایب آن عبارتند از: جریان ضعیف و عملکرد تسطیح، پراکندگی و اضافه کردن آسان نیست.

2. سلولز

رایج ترین مورد استفاده هیدروکسی اتیل سلولز (HEC) که دارای راندمان ضخیم شدن بالا، تعلیق خوب، پراکندگی و خواص نگهداری آب است، عمدتاً برای غلیظ کردن فاز آب.

معایب آن عبارتند از: تأثیر بر مقاومت پوشش در برابر آب، عملکرد ناکافی ضد قالب و عملکرد ضعیف تراز کردن.

3. اکریلیک

قوام دهنده های اکریلیک به طور کلی به دو نوع تقسیم می شوند: ضخیم کننده های متورم قلیایی اکریلیک (ASE) و ضخیم کننده های متورم قلیایی انجمنی (HASE).

اصل ضخیم شدن غلیظ کننده متورم قلیایی اسید اکریلیک (ASE) جدا کردن کربوکسیلات زمانی است که PH به قلیایی تنظیم می شود، به طوری که زنجیره مولکولی از طریق دافعه الکترواستاتیکی همسانگرد بین یون های کربوکسیلات از یک مارپیچ به یک میله گسترش می یابد و باعث بهبود عملکرد می شود. ویسکوزیته فاز آبی این نوع ضخیم کننده همچنین دارای راندمان ضخیم کنندگی بالا، شبه پلاستیسیته قوی و تعلیق خوب است.

ضخیم‌کننده متورم‌پذیر قلیایی (HASE) گروه‌های آبگریز را بر اساس ضخیم‌کننده‌های متورم قلیایی معمولی (ASE) معرفی می‌کند. به طور مشابه، هنگامی که pH به قلیایی تنظیم می شود، دافعه الکترواستاتیکی همجنس بین یون های کربوکسیلات باعث می شود زنجیره مولکولی از شکل مارپیچ به شکل میله ای گسترش یابد که ویسکوزیته فاز آب را افزایش می دهد. و گروه های آبگریز معرفی شده بر روی زنجیره اصلی می توانند با ذرات لاتکس همراه شوند تا ویسکوزیته فاز امولسیون را افزایش دهند.

معایب آن عبارتند از: حساس به pH، جریان ناکافی و تراز لایه رنگ، پس از ضخیم شدن آسان.

4. پلی اورتان

ضخیم کننده انجمنی پلی اورتان (HEUR) یک پلیمر محلول در آب پلی اورتان اتوکسیله اصلاح شده هیدروفوبیک است که متعلق به ضخیم کننده انجمنی غیر یونی است. از سه قسمت پایه آبگریز، زنجیره آبدوست و پایه پلی اورتان تشکیل شده است. پایه پلی اورتان در محلول رنگ منبسط می شود و زنجیره آبدوست در فاز آب پایدار است. پایه آبگریز با ساختارهای آبگریز مانند ذرات لاتکس، سورفکتانت ها و رنگدانه ها مرتبط است. ، تشکیل یک ساختار شبکه سه بعدی، به طوری که برای رسیدن به هدف ضخیم شدن.

با ضخیم شدن فاز امولسیونی، جریان عالی و عملکرد تراز، راندمان ضخیم شدن خوب و ذخیره سازی ویسکوزیته پایدارتر و بدون محدودیت pH مشخص می شود. و مزایای آشکاری در مقاومت در برابر آب، براقیت، شفافیت و غیره دارد.

معایب آن عبارتند از: در سیستم ویسکوزیته متوسط ​​و کم، اثر ضد ته نشینی روی پودر خوب نیست و اثر غلیظ کننده به راحتی تحت تأثیر مواد پخش کننده و حلال قرار می گیرد.