مقایسه ویژگی مقاومت در برابر اتلاف سیالات سلولز پلی یونی تولید شده توسط فرآیند خمیر و دوغاب

سلولز پلی یونی (PAC) یک پلیمر محلول در آب است که از سلولز به دست می آید و معمولاً به عنوان یک افزودنی کنترل اتلاف سیال در سیالات حفاری مورد استفاده در اکتشاف نفت و گاز استفاده می شود. دو روش اصلی تولید PAC فرآیند خمیر و فرآیند دوغاب است. در اینجا مقایسه ای از ویژگی مقاومت از دست دادن سیال PAC تولید شده توسط این دو فرآیند است:

1. فرآیند خمیر:
   • روش تولید: در فرآیند خمیر، PAC از واکنش سلولز با یک ماده قلیایی مانند هیدروکسید سدیم برای تشکیل خمیر سلولزی قلیایی تولید می‌شود. سپس این خمیر با اسید کلرواستیک واکنش داده می شود تا گروه های کربوکسی متیل را به ستون فقرات سلولزی وارد کند و در نتیجه PAC ایجاد شود.
   • اندازه ذرات: PAC تولید شده توسط فرآیند خمیر معمولاً اندازه ذرات بزرگ‌تری دارد و ممکن است حاوی آگلومراها یا دانه‌های ذرات PAC باشد.
   • مقاومت در برابر اتلاف سیال: PAC تولید شده توسط فرآیند خمیر به طور کلی مقاومت اتلاف سیال خوبی را در سیالات حفاری نشان می دهد. با این حال، اندازه ذرات بزرگتر و حضور بالقوه آگلومراها ممکن است منجر به هیدراتاسیون و پراکندگی کندتر در سیالات حفاری مبتنی بر آب شود، که می تواند بر عملکرد کنترل اتلاف سیال، به ویژه در شرایط با دمای بالا و فشار بالا تأثیر بگذارد.
2. فرآیند دوغاب:
   • روش تولید: در فرآیند دوغاب، سلولز ابتدا در آب پراکنده می شود و دوغاب تشکیل می شود و سپس با هیدروکسید سدیم و اسید کلرواستیک واکنش داده و PAC را مستقیماً در محلول تولید می کند.
   • اندازه ذرات: PAC تولید شده توسط فرآیند دوغاب معمولاً دارای اندازه ذرات کوچک تری است و در مقایسه با PAC تولید شده توسط فرآیند خمیر به طور یکنواخت در محلول پراکنده می شود.
   • مقاومت در برابر اتلاف سیال: PAC تولید شده توسط فرآیند دوغاب، مقاومت بسیار خوبی در از دست دادن سیال در سیالات حفاری نشان می دهد. اندازه ذرات کوچکتر و پراکندگی یکنواخت منجر به هیدراتاسیون و پراکندگی سریعتر در مایعات حفاری مبتنی بر آب می شود که منجر به بهبود عملکرد کنترل اتلاف سیال، به ویژه در شرایط چالش برانگیز حفاری می شود.

هر دو PAC تولید شده توسط فرآیند خمیر و PAC تولید شده توسط فرآیند دوغاب می توانند مقاومت موثری در از دست دادن سیال در سیالات حفاری ایجاد کنند. با این حال، PAC تولید شده توسط فرآیند دوغاب ممکن است مزایای خاصی مانند هیدراتاسیون و پراکندگی سریع‌تر را ارائه دهد که منجر به افزایش عملکرد کنترل اتلاف سیال، به ویژه در محیط‌های حفاری با دمای بالا و فشار بالا می‌شود. در نهایت، انتخاب بین این دو روش تولید ممکن است به الزامات عملکرد خاص، ملاحظات هزینه و سایر عوامل مرتبط با کاربرد سیال حفاری بستگی داشته باشد.