پراکندگی کربوکسی متیل سلولز

پراکندگی کربوکسی متیل سلولز به این دلیل است که محصول در آب تجزیه می شود، بنابراین پراکندگی محصول نیز راهی برای قضاوت در مورد عملکرد آن شده است. بیایید در مورد آن بیشتر بدانیم:

1) مقدار معینی آب به سیستم پراکندگی بدست آمده اضافه می شود که می تواند پراکندگی ذرات کلوئیدی در آب را بهبود بخشد و لازم است اطمینان حاصل شود که مقدار آب اضافه شده نمی تواند کلوئید را حل کند.

2) پراکندگی ذرات کلوئیدی در یک محیط حامل مایع که در آب قابل امتزاج، نامحلول در ژل های محلول در آب یا بدون آب است، اما باید بزرگتر از حجم ذرات کلوئیدی باشد تا کاملاً پراکنده شوند، ضروری است. . الکل های تک هیدرولیکی مانند متانول و اتانول، اتیلن گلیکول، استون و غیره هستند.

3) یک نمک محلول در آب باید به مایع حامل اضافه شود، اما نمک نمی تواند با کلوئید واکنش دهد. عملکرد اصلی آن جلوگیری از تشکیل خمیر یا انعقاد و رسوب ژل محلول در آب در حالت استراحت است. معمولاً از کلرید سدیم و غیره استفاده می شود.

4) برای جلوگیری از پدیده رسوب ژل باید یک عامل تعلیق به مایع حامل اضافه کرد. عامل تعلیق کننده اصلی می تواند گلیسیرین، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و غیره باشد. عامل تعلیق باید محلول در حامل مایع و سازگار با کلوئید باشد. برای کربوکسی متیل سلولز، اگر گلیسرول به عنوان عامل تعلیق استفاده شود، دوز معمول حدود 10-3 درصد مایع حامل است.

5) در فرآیند قلیایی شدن و اتریفیکاسیون، سورفکتانت های کاتیونی یا غیریونی باید اضافه شوند و باید در حامل مایع حل شوند تا با کلوئیدها سازگار شوند. سورفکتانت های معمول مورد استفاده لوریل سولفات، گلیسیرین مونو استر، پروپیلن گلیکول استر اسید چرب هستند، دوز آن حدود 0.05٪ - 5٪ از مایع حامل است.