خصوصیات آنزیمی هیدروکسی اتیل سلولز

هیدروکسی اتیل سلولز (HEC) مشتق مصنوعی سلولز است و خود خاصیت آنزیمی را ندارد. آنزیم ها کاتالیزورهای بیولوژیکی هستند که توسط ارگانیسم های زنده تولید می شوند تا واکنش های بیوشیمیایی خاص را کاتالیز کنند. آنها در عملکرد خود بسیار خاص هستند و به طور معمول بسترهای خاص را هدف قرار می دهند.

با این حال ، HEC به دلیل خاصیت فیزیکی و شیمیایی می تواند با آنزیم ها در برخی از کاربردهای مختلف ارتباط برقرار کند. به عنوان مثال:

1. تجزیه بیولوژیکی: در حالی که خود HEC به دلیل ماهیت مصنوعی آن زیست تخریب پذیر نیست ، آنزیم های تولید شده توسط میکروارگانیسم ها در محیط می توانند سلولز را تخریب کنند. با این حال ، ساختار اصلاح شده HEC ممکن است آن را نسبت به سلولز بومی نسبت به تخریب آنزیمی کمتر کند.
2. بیحرکتی آنزیم: HEC می تواند به عنوان یک ماده حامل برای آنزیم های بی حرکت در کاربردهای بیوتکنولوژیکی استفاده شود. گروه های هیدروکسیل موجود در HEC سایت هایی را برای اتصال آنزیم فراهم می کنند و امکان تثبیت و استفاده مجدد آنزیم ها در فرآیندهای مختلف را فراهم می کنند.
3. تحویل دارو: در فرمولاسیون دارویی ، HEC می تواند به عنوان یک ماده ماتریس برای سیستم های تحویل دارویی کنترل شده استفاده شود. آنزیم های موجود در بدن ممکن است با ماتریس HEC در تعامل باشند و در انتشار داروی محصور شده از طریق تخریب آنزیمی ماتریس نقش دارند.
4. بهبود زخم: هیدروژلهای مبتنی بر HEC در پانسمان زخم و کاربردهای مهندسی بافت استفاده می شوند. آنزیم های موجود در اگزودات زخم ممکن است با هیدروژل HEC تعامل داشته باشند و بر تخریب آن و انتشار ترکیبات فعال زیستی برای ارتقاء بهبود زخم تأثیر بگذارند.

در حالی که خود HEC فعالیت آنزیمی را نشان نمی دهد ، تعامل آن با آنزیم ها در کاربردهای مختلف می تواند برای دستیابی به عملکردهای خاص ، مانند انتشار کنترل شده ، تخریب و بیحرکتی آنزیم ، مورد سوء استفاده قرار گیرد.