نحوه انتخاب قوام دهنده هیدروکسی اتیل سلولز برای رنگ لاتکس

با توسعه و استفاده از رنگ لاتکس بر پایه آب، انتخاب قوام دهنده رنگ لاتکس متنوع می شود. تنظیم رئولوژی و کنترل ویسکوزیته رنگ های لاتکس از نرخ برش بالا، متوسط ​​و پایین. انتخاب و کاربرد ضخیم‌کننده‌های رنگ‌های لاتکس و رنگ‌های لاتکس در سیستم‌های امولسیونی مختلف (اکریلیک خالص، استایرن-اکریلیک و غیره).

نقش اصلی ضخیم کننده ها در رنگ های لاتکس که رئولوژی یکی از عوامل مهم تشکیل دهنده ظاهر و عملکرد لایه های رنگ است. همچنین تأثیر ویسکوزیته بر رسوب رنگدانه، قابلیت برس‌کشی، تسطیح، پر بودن لایه رنگ، و افتادگی لایه سطحی در حین برس زدن عمودی را در نظر بگیرید. اینها مسائل کیفی هستند که تولیدکنندگان اغلب آنها را در نظر می گیرند.

ترکیب پوشش بر رئولوژی رنگ لاتکس تأثیر می گذارد و ویسکوزیته را می توان با تغییر غلظت امولسیون و غلظت سایر مواد جامد پراکنده در رنگ لاتکس تنظیم کرد. با این حال، محدوده تنظیم محدود است و هزینه آن بالا است. ویسکوزیته رنگ لاتکس عمدتاً توسط ضخیم کننده ها تنظیم می شود. ضخیم کننده های رایج مورد استفاده عبارتند از: ضخیم کننده های اتر سلولزی، ضخیم کننده های امولسیونی اسید پلی اکریلیک قابل تورم قلیایی، ضخیم کننده های پلی یورتان انجمنی غیر یونی و غیره. ضخیم کننده اتر هیدروکسی اتیل سلولز عمدتاً ویسکوزیته برشی متوسط ​​و پایین رنگ لاتکس را افزایش می دهد و دارای تیکسوتروپی بزرگ است. ارزش بازده بزرگ است. زنجیره اصلی آبگریز غلیظ کننده سلولز از طریق پیوند هیدروژنی با مولکول های آب اطراف در ارتباط است که باعث افزایش حجم سیال خود پلیمر می شود. فضای حرکت آزاد ذرات کاهش می یابد. ویسکوزیته سیستم افزایش می یابد و یک ساختار شبکه ای متقابل بین رنگدانه و ذرات امولسیون تشکیل می شود. برای جداسازی رنگدانه ها از یکدیگر، ذرات امولسیون به ندرت جذب می شوند.