برای داشتن عملکرد خوب ملات گچ، این مواد افزودنی ضروری هستند!

یک ماده افزودنی منفرد محدودیت هایی در بهبود عملکرد دوغاب گچ دارد. اگر قرار است عملکرد ملات گچ به نتایج رضایت بخشی برسد و نیازهای کاربردی مختلف را برآورده کند، افزودنی های شیمیایی، افزودنی ها، پرکننده ها و مواد مختلف لازم است که به صورت علمی و منطقی ترکیب و تکمیل شوند.

01. تنظیم کننده انعقاد

تنظیم کننده های انعقاد به طور عمده به کندکننده ها و شتاب دهنده ها تقسیم می شوند. در ملات مخلوط گچ خشک، برای محصولات تهیه شده با گچ پاریس از کندگیرها و برای محصولات تهیه شده با گچ بی آب یا مستقیماً با استفاده از گچ دی هیدرات، تسریع کننده مورد نیاز است.

02. کند کننده

افزودن کندکننده به مصالح ساختمانی مخلوط خشک گچ، فرآیند هیدراتاسیون گچ همی هیدرات را مهار می کند و زمان گیرش را طولانی می کند. شرایط زیادی برای هیدراتاسیون گچ وجود دارد که از جمله آنها می توان به ترکیب فازی گچ، دمای مواد گچ هنگام تهیه محصولات، ظرافت ذرات، زمان گیرش و مقدار pH محصولات تهیه شده و ... اشاره کرد. ، بنابراین در شرایط مختلف تفاوت زیادی در میزان ریتاردر وجود دارد. در حال حاضر، کندکننده بهتر برای گچ در چین، کندکننده پروتئین اصلاح شده (پر پروتئین) است که دارای مزایای کم هزینه، زمان تاخیر طولانی، کاهش مقاومت کم، ساخت محصول خوب و زمان باز طولانی است. میزان مصرف در تهیه گچ لایه زیرین معمولاً 0.06٪ تا 0.15٪ است.

03. منعقد کننده

تسریع زمان هم زدن دوغاب و افزایش سرعت همزدن دوغاب یکی از روش های تسریع انعقاد فیزیکی است. منعقد کننده های شیمیایی رایج در مصالح ساختمانی پودر انیدریت عبارتند از کلرید پتاسیم، سیلیکات پتاسیم، سولفات و سایر مواد اسیدی. دوز به طور کلی 0.2٪ تا 0.4٪ است.

04. عامل نگهدارنده آب

مصالح ساختمانی مخلوط خشک گچ از عوامل نگهدارنده آب جدایی ناپذیرند. بهبود میزان نگهداری آب دوغاب محصول گچ برای اطمینان از اینکه آب می تواند برای مدت طولانی در دوغاب گچ وجود داشته باشد تا اثر سخت شدن هیدراتاسیون خوبی به دست آید. برای بهبود ساخت و ساز مصالح ساختمانی پودر گچ، کاهش و جلوگیری از جداسازی و خونریزی دوغاب گچ، بهبود افتادگی دوغاب، طولانی‌تر شدن زمان باز شدن و حل مشکلات کیفیت مهندسی مانند ترک‌خوردگی و گود شدن، همگی از عوامل نگهدارنده آب جدا نیستند. ایده آل بودن عامل نگهدارنده آب عمدتاً به پراکندگی، حلالیت آنی، قالب پذیری، پایداری حرارتی و خاصیت ضخیم شدن آن بستگی دارد که در میان آنها مهمترین شاخص حفظ آب است.

چهار نوع نگهدارنده آب وجود دارد:

① عامل نگهدارنده آب سلولزی

در حال حاضر بیشترین استفاده در بازار هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و پس از آن متیل سلولز و کربوکسی متیل سلولز است. عملکرد کلی هیدروکسی پروپیل متیل سلولز بهتر از متیل سلولز است و احتباس آب این دو بسیار بیشتر از کربوکسی متیل سلولز است، اما اثر ضخیم شدن و اثر پیوند بدتر از کربوکسی متیل سلولز است. در مصالح ساختمانی مخلوط خشک گچ، مقدار هیدروکسی پروپیل و متیل سلولز به طور کلی 0.1٪ تا 0.3٪ و مقدار کربوکسی متیل سلولز 0.5٪ تا 1.0٪ است. تعداد زیادی مثال کاربردی ثابت می کند که استفاده ترکیبی از این دو بهتر است.

② عامل نگهدارنده آب نشاسته

عامل نگهدارنده آب نشاسته عمدتاً برای بتونه گچ و گچ سطحی استفاده می شود و می تواند جایگزین بخشی یا تمام عامل نگهدارنده آب سلولزی شود. افزودن عامل نگهدارنده آب مبتنی بر نشاسته به مواد ساختمانی پودر خشک گچ می تواند کارایی، کارایی و قوام دوغاب را بهبود بخشد. عوامل نگهدارنده آب مبتنی بر نشاسته معمولاً شامل نشاسته تاپیوکا، نشاسته پیش ژلاتینه، نشاسته کربوکسی متیل و نشاسته کربوکسی پروپیل هستند. مقدار عامل نگهدارنده آب مبتنی بر نشاسته به طور کلی 0.3٪ تا 1٪ است. اگر مقدار آن خیلی زیاد باشد باعث کپک زدن محصولات گچی در محیط مرطوب می شود که به طور مستقیم بر کیفیت پروژه تاثیر می گذارد.

③ چسب عامل نگهدارنده آب

برخی از چسب های فوری نیز می توانند نقش بهتری در حفظ آب داشته باشند. به عنوان مثال، پودر پلی وینیل الکل 17-88، 24-88، صمغ تیانکینگ و صمغ گوار در مصالح ساختمانی مخلوط خشک گچ مانند گچ، بتونه گچ و چسب عایق گچ استفاده می شود. می تواند مقدار عامل نگهدارنده آب سلولز را کاهش دهد. به خصوص در گچ با اتصال سریع، در برخی موارد می تواند به طور کامل جایگزین عامل نگهدارنده آب سلولز اتر شود.

④ مواد نگهدارنده آب معدنی

استفاده از ترکیب سایر مواد نگهدارنده آب در مصالح ساختمانی مخلوط گچ خشک می‌تواند میزان سایر مواد نگهدارنده آب را کاهش دهد، هزینه‌های محصول را کاهش دهد و همچنین نقش خاصی در بهبود کارایی و ساخت‌پذیری دوغاب گچ داشته باشد. مواد معدنی نگهدارنده آب متداول شامل بنتونیت، کائولن، خاک دیاتومه، پودر زئولیت، پودر پرلیت، خاک رس آتاپولژیت و غیره است.

05.چسب

کاربرد چسب ها در مصالح ساختمانی مخلوط گچ خشک پس از عوامل نگهدارنده آب و کندکننده ها در رتبه دوم قرار دارد. ملات خود تراز گچ، گچ چسبانده شده، گچ درزبندی و چسب گچ عایق حرارتی همگی از چسب ها جدا نیستند.

▲ پودر لاتکس قابل پخش مجدد

پودر لاتکس قابل پخش مجدد به طور گسترده در ملات خود تراز گچ، ترکیب عایق گچ، بتونه درزبندی گچ و غیره استفاده می شود. به ویژه در ملات خود تراز گچ، می تواند ویسکوزیته و سیالیت دوغاب را بهبود بخشد و همچنین در کاهش نقش بسزایی دارد. لایه لایه شدن، جلوگیری از خونریزی، و بهبود مقاومت در برابر ترک. دوز به طور کلی 1.2٪ تا 2.5٪ است.

▲ پلی وینیل الکل فوری

در حال حاضر پلی وینیل الکل فوری مصرفی به مقدار زیاد در بازار 24-88 و 17-88 می باشد. اغلب در محصولاتی مانند چسباندن گچ، بتونه گچ، ترکیب عایق حرارتی کامپوزیت گچ و گچ کاری استفاده می شود. 0.4٪ تا 1.2٪.

صمغ گوار، صمغ Tianqing، کربوکسی متیل سلولز، نشاسته اتر و غیره همگی چسب هایی با عملکردهای مختلف پیوند در مصالح ساختمانی مخلوط گچ خشک هستند.

06. قوام دهنده

ضخیم شدن عمدتاً برای بهبود کارایی و افتادگی دوغاب گچ است که شبیه چسب ها و عوامل نگهدارنده آب است اما نه به طور کامل. برخی از محصولات غلیظ کننده در ضخیم شدن موثر هستند، اما از نظر نیروی چسبندگی و حفظ آب ایده آل نیستند. هنگام فرمولاسیون مصالح ساختمانی پودر خشک گچ، نقش اصلی مواد افزودنی باید به طور کامل در نظر گرفته شود تا افزودنی ها بهتر و منطقی تر اعمال شوند. محصولات ضخیم کننده رایج شامل پلی آکریل آمید، صمغ Tianqing، صمغ گوار، کربوکسی متیل سلولز و غیره است.

07. عامل هواگیر

عامل حباب هوا، همچنین به عنوان عامل فوم شناخته می شود، عمدتا در مصالح ساختمانی مخلوط گچ خشک مانند ترکیب عایق گچ و گچ استفاده می شود. عامل حباب کننده هوا (عامل کف کننده) به بهبود ساختار، مقاومت در برابر ترک، مقاومت در برابر یخ زدگی، کاهش خونریزی و جداسازی کمک می کند و دوز آن به طور کلی 0.01٪ تا 0.02٪ است.

08. کف زدا

کف زدا اغلب در ملات خود تراز گچ و بتونه درزبندی گچ استفاده می شود که می تواند چگالی، استحکام، مقاومت در برابر آب و چسبندگی دوغاب را بهبود بخشد و دوز آن به طور کلی 0.02٪ تا 0.04٪ است.

09. عامل کاهنده آب

عامل کاهنده آب می تواند سیالیت دوغاب گچ و استحکام بدنه سخت شده گچ را بهبود بخشد و معمولاً در ملات خود تراز گچ و گچ گچ استفاده می شود. در حال حاضر، کاهش‌دهنده‌های آب تولید داخل با توجه به اثرات سیالیت و استحکام آن‌ها رتبه‌بندی می‌شوند: کاهنده‌های آب تاخیری پلی‌کربوکسیلات، کاهنده‌های آب با راندمان بالا ملامین، کاهنده‌های آب عقب‌افتاده با راندمان بالا مبتنی بر چای، و کاهنده‌های آب لیگنوسولفونات. هنگام استفاده از عوامل کاهنده آب در مصالح ساختمانی مخلوط خشک گچ، علاوه بر در نظر گرفتن مصرف آب و مقاومت، باید به زمان گیرش و از دست رفتن سیالیت مصالح ساختمانی گچ در طول زمان نیز توجه شود.

10. عامل ضد آب

بزرگترین عیب محصولات گچی مقاومت ضعیف در برابر آب است. مناطقی که رطوبت هوای بالایی دارند، نیازهای بالاتری برای مقاومت در برابر آب ملات مخلوط گچ خشک دارند. به طور کلی، مقاومت در برابر آب گچ سخت شده با افزودن مواد افزودنی هیدرولیک بهبود می یابد. در مورد آب مرطوب یا اشباع، افزودن خارجی افزودنی های هیدرولیک می تواند باعث شود ضریب نرم شدن بدنه سخت شده گچ به بیش از 0.7 برسد تا نیازهای مقاومت محصول را برآورده کند. همچنین می توان از افزودنی های شیمیایی برای کاهش حلالیت گچ (یعنی افزایش ضریب نرم شدن)، کاهش جذب گچ به آب (یعنی کاهش سرعت جذب آب) و کاهش فرسایش بدنه سخت شده گچ (یعنی کاهش میزان جذب آب) استفاده کرد. ، عایق آب). عایق رطوبتی گچ شامل بورات آمونیوم، متیل سیلیکونات سدیم، رزین سیلیکون، موم پارافین امولسیون شده و ضد آب امولسیون سیلیکون با اثر بهتر است.

11. محرک فعال

فعال سازی انیدریت های طبیعی و شیمیایی، چسبندگی و استحکام را برای تولید مصالح ساختمانی مخلوط خشک گچ ایجاد می کند. فعال کننده اسید می تواند سرعت هیدراتاسیون اولیه گچ بی آب را تسریع کند، زمان گیرش را کوتاه کند و استحکام اولیه بدنه سخت شده با گچ را بهبود بخشد. فعال کننده اصلی تأثیر کمی بر سرعت هیدراتاسیون اولیه گچ بی آب دارد، اما می تواند به طور قابل توجهی استحکام بعدی بدنه سخت شده گچ را بهبود بخشد و می تواند بخشی از ماده ژل هیدرولیک در بدنه سخت شده گچ را تشکیل دهد و به طور موثر مقاومت آب را بهبود بخشد. جنس بدن سخت گچ. اثر استفاده از فعال کننده ترکیب اسید-باز بهتر از یک فعال کننده اسیدی یا بازی منفرد است. محرک های اسیدی شامل زاج پتاسیم، سولفات سدیم، سولفات پتاسیم و ... فعال کننده های قلیایی شامل آهک زنده، سیمان، کلینکر سیمان، دولومیت کلسینه شده و ... می باشد.

12. روان کننده تیکسوتروپیک

روان کننده های تیکسوتروپیک در گچ خود تراز یا گچ گچ استفاده می شود که می تواند مقاومت جریان ملات گچ را کاهش دهد، زمان باز شدن را طولانی تر کند، از لایه بندی و نشست دوغاب جلوگیری کند، به طوری که دوغاب می تواند روانکاری و کارایی خوبی به دست آورد. در عین حال، ساختار بدن یکنواخت است و استحکام سطح آن افزایش می یابد.