ویسکوزیته بالای اتر سلولز می تواند عملکرد احتباس آب ملات گچ را بهبود بخشد؟

ویسکوزیته یک پارامتر مهم عملکرد اتر سلولز است.

به طور کلی ، هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، اثر احتباس آب ملات گچ بهتر می شود. با این حال ، هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، وزن مولکولی اتر سلولز بیشتر می شود و کاهش مربوط به حلالیت آن تأثیر منفی بر قدرت و عملکرد ساخت و ساز ملات خواهد داشت. هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد ، اثر ضخیم کننده بر ملات آشکارتر است ، اما به طور مستقیم متناسب نیست.

هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، خمپاره مرطوب چسبناک تر خواهد بود. در حین ساخت و ساز ، به عنوان چسبیدن به خراش و چسبندگی زیاد به بستر آشکار می شود. اما به افزایش استحکام ساختاری ملات مرطوب کمک نمی کند. علاوه بر این ، در طول ساخت و ساز ، عملکرد ضد SAG خمپاره مرطوب آشکار نیست. در مقابل ، برخی از ویسکوزیته متوسط ​​و کم اما اترهای متیل سلولز اصلاح شده عملکرد بسیار خوبی در بهبود استحکام ساختاری ملات مرطوب دارند.

مواد دیواری ساختمانی بیشتر سازه های متخلخل هستند و همه آنها جذب آب قوی دارند. با این حال ، مصالح ساختمانی گچ که برای ساخت دیواره مورد استفاده قرار می گیرد با اضافه کردن آب به دیوار تهیه می شود و آب به راحتی توسط دیوار جذب می شود و در نتیجه کمبود آب لازم برای هیدراتاسیون گچ ایجاد می شود و در نتیجه باعث ایجاد مشکل در ساخت و سازهای گچ کاری و کاهش قدرت پیوند می شود و در نتیجه ترک ها ، مشکلات کیفیت مانند راشکانگر و لایه برداری می شود. بهبود حفظ آب مصالح ساختمانی گچ می تواند کیفیت ساخت و ساز و نیروی پیوند با دیوار را بهبود بخشد. بنابراین ، ماده نگهدارنده آب به یکی از ترکیبات مهم مصالح ساختمانی گچ تبدیل شده است.

گچ گچ ، گچ پیوندی ، گچ کولکینگ ، بتونه گچ و سایر مواد پودر ساختمانی استفاده می شود. به منظور تسهیل در ساخت و ساز ، عقب ماندگی گچ در حین تولید اضافه می شود تا زمان ساخت و ساز دوغاب گچ را طولانی تر کند. از آنجا که گچ با عقب نگهدارنده مخلوط می شود ، که روند هیدراتاسیون گچ همی هیدرات را مهار می کند. این نوع دوغاب گچ قبل از تنظیم باید به مدت 1 ~ 2 ساعت روی دیوار نگه داشته شود. بیشتر دیوارها دارای خاصیت جذب آب ، به ویژه دیوارهای آجری و بتن هوادهی هستند. دیواره ، تخته عایق متخلخل و سایر مواد جدید دیواری سبک وزن ، بنابراین تصفیه آب احتباس آب باید بر روی دوغاب گچ انجام شود تا از انتقال بخشی از آب در دوغاب به دیوار جلوگیری شود و در نتیجه کمبود آب و هیدراتاسیون ناقص در هنگام دوغاری گچ سخت شود. باعث جداسازی و لایه برداری مفصل بین گچ و سطح دیواره می شود. علاوه بر این از ماده نگهدارنده آب ، حفظ رطوبت موجود در دوغاب گچ ، برای اطمینان از واکنش هیدراتاسیون دوغاب گچ در رابط است ، تا از مقاومت پیوند اطمینان حاصل شود. مواد نگهدارنده آب که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند ، اترهای سلولز هستند ، مانند متیل سلولز (MC) ، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) ، هیدروکسی اتیل متیل سلولز (HEMC) و غیره. علاوه بر این ، پلی وینیل الکل ، آلژینات سدیم ، نشاسته اصلاح شده ، زمین دیاتومه زمین ، پودر زمین نادر و همچنین می تواند برای بهبود آب استفاده شود.

مهم نیست که چه نوع ماده نگهدارنده آب می تواند میزان هیدراتاسیون گچ را تا درجات مختلف به تأخیر بیندازد ، هنگامی که دوز عقب مانده بدون تغییر باقی می ماند ، ماده نگهدارنده آب می تواند به طور کلی تنظیم را به مدت 15-30 دقیقه عقب بیندازد. بنابراین ، می توان میزان عقب ماندگی را به طور مناسب کاهش داد.