روش سنتی چسباندن کاشی چیست؟ و چه کاستی هایی دارد؟

روش سنتی چسباندن کاشی که معمولاً به عنوان "روش چسباندن مستقیم" یا "روش بستر ضخیم" شناخته می شود، شامل اعمال یک لایه ضخیم ملات به طور مستقیم بر روی بستر (مانند بتن، تخته سیمانی یا گچ) و جاسازی کاشی ها است. به بستر ملات در اینجا مروری بر فرآیند نصب کاشی سنتی و کاستی های آن است:

روش چسباندن کاشی سنتی:

1. آماده سازی سطح:
   • برای اطمینان از چسبندگی و استحکام چسبندگی مناسب بین بستر ملات و کاشی، سطح زیرلایه تمیز، تراز و آماده می شود.
2. ملات اختلاط:
   • مخلوط ملات متشکل از سیمان، ماسه و آب به قوام مورد نظر آماده می شود. برخی از تغییرات ممکن است شامل افزودن مواد افزودنی برای بهبود کارایی، حفظ آب یا خواص چسبندگی باشد.
3. اعمال ملات:
   • ملات با استفاده از ماله بر روی بستر اعمال می شود و به طور یکنواخت پخش می شود تا یک بستر ضخیم و یکنواخت ایجاد شود. ضخامت بستر ملات ممکن است بسته به اندازه و نوع کاشی متفاوت باشد و معمولاً از 10 میلی متر تا 20 میلی متر متغیر است.
4. جاسازی کاشی:
   • کاشی ها به طور محکم در بستر ملات فشرده می شوند و از تماس و پوشش کامل اطمینان حاصل می کنند. برای حفظ فاصله یکنواخت بین کاشی ها و تسهیل اجرای دوغاب می توان از جداکننده های کاشی استفاده کرد.
5. تنظیم و پخت:
   • هنگامی که کاشی ها در جای خود قرار گرفتند، ملات اجازه می دهد تا در مدت زمان مشخصی سخت شود. شرایط پخت مناسب (دما، رطوبت) برای ارتقای استحکام و دوام بهینه باند حفظ می شود.
6. اتصالات تزریقی:
   • پس از عمل آوری ملات، درزهای کاشی را با استفاده از شناور دوغاب یا اسکاج پر می کنند. دوغاب اضافی از روی سطوح کاشی پاک می شود و دوغاب طبق دستورالعمل سازنده باقی می ماند تا خشک شود.

معایب روش سنتی چسباندن کاشی:

1. زمان نصب طولانی تر:
   • روش سنتی بستر ضخیم در مقایسه با روش‌های مدرن نصب کاشی به زمان و کار بیشتری نیاز دارد، زیرا شامل مراحل متعددی مانند اختلاط ملات، اجرای ملات، جاسازی کاشی، عمل آوری و تزریق است.
2. افزایش مصرف مواد:
   • لایه ضخیم ملات مورد استفاده در روش سنتی به حجم بیشتری از مخلوط ملات نیاز دارد که در نتیجه هزینه مواد و ضایعات بالاتری را به همراه دارد. علاوه بر این، وزن بستر ملات به سازه بار می‌افزاید، به ویژه در ساختمان‌های بلند.
3. احتمال شکست اوراق قرضه:
   • آماده‌سازی نامناسب سطح یا پوشش ناکافی ملات می‌تواند به چسبندگی ضعیف بین کاشی‌ها و زیرلایه منجر شود و در نتیجه با گذشت زمان باعث شکستگی، جدا شدن کاشی یا ترک خوردن شود.
4. انعطاف پذیری محدود:
   • بستر ضخیم ملات ممکن است فاقد انعطاف باشد و ممکن است حرکت یا نشست در بستر را نداشته باشد و منجر به ترک یا شکستگی در کاشی ها یا درزهای دوغاب شود.
5. مشکل در تعمیرات:
   • تعمیر یا جایگزینی کاشی های نصب شده به روش سنتی می تواند چالش برانگیز و زمان بر باشد، زیرا اغلب نیاز به برداشتن کل بستر ملات و نصب مجدد کاشی های جدید دارد.

در حالی که روش سنتی چسباندن کاشی سال‌ها است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورت انجام صحیح می‌تواند نصب بادوام را ارائه دهد، اما در مقایسه با روش‌های مدرن نصب کاشی مانند ملات نازک ست یا چسب کاشی دارای کاستی‌های متعددی است. این روش‌های مدرن نصب سریع‌تر، کاهش مصرف مواد، انعطاف‌پذیری بهبود یافته و عملکرد بهتر در شرایط مختلف زیرلایه را ارائه می‌دهند.